بررسی تأثیر بادکردن بادکنک بر درد ناشی از باز کردن راه وریدی کودکان

زمینه: باز کردن راه وریدی یک روش درمانی معمولی دردناک در کودکان بستری در بیمارستان است. برای کاهش احساس درد در کودکان می توان از هر چیزی که کودک را از فکر کردن به درد باز دارد، استفاده کرد. هدف: مطالعه به منظور تعیین تأثیر بادکردن بادکنک بر میزان درد ناشی از باز کردن راه وریدی کودکان 4 تا 7 ساله انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی،60 کودک (30 نفر در گروه بادکردن بادکنک و 30 نفر در گروه شاهد) با نمونه گیری تصادفی در دسترس از بین کودکان 4 تا 7 ساله مراجعه کننده به بخش جراحی بیمارستان قدس قزوین در سال 1387 انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه ای شامل مشخصات دموگرافیک و مقیاس درجه بندی درد وانگ– باکر faces استفاده شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه بادکنک و شاهد تقسیم شدند. در گروه بادکنک قبل از تزریق با کودک صحبت شد و به او آموزش های لازم درباره نحوه بادکردن بادکنک داده شد و در حین باز کردن راه وریدی با استفاده از ابزارهای تعیین درد، میزان درد کودکان تعیین شد. در گروه شاهد بدون هیچ مداخله ای، راه وریدی باز و میزان درد کودک تعیین شد. داده ها با آزمون های آماری مجذورکای و تی مستقل تحلیل شدند. یافته ها: میانگین میزان درد خود گزارش دهی کودکان در گروه بادکنک 42/1±60/1 و گروه شاهد 46/3±26/5 و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود. (001/0p<). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، می توان از روش بادکردن بادکنک به شکل وسیع برای کنترل و کاهش درد ناشی از مداخله های درمانی از جمله باز کردن راه وریدی کودکان استفاده کرد.